Het vagevuur is een toestand waarin zielen van personen zich verbinden die zijn gestorven in vrede met God, maar die nog niet volledig gezuiverd waren. In deze toestand worden ze gereinigd om de hemel binnen te gaan.
Luther heeft over het vagevuur een open mening. Het bewijs voor het vagevuur is niet terug te vinden in de schrift. Afwijzing van het vagevuur maakt iemand niet tot een ketter, aldus Luther. Wel wijst hij de vele dodenmissen af en de commercie die daarmee gepaard gaat.
Het vagevuur laat zo dus een zekere ruimte voor speculatie. Luther neemt een terughoudende positie in, evenals Augustinus. Luther verbiedt niet om te bidden voor gestorvenen. Luther ziet echter geen bewijsteksten voor het vagevuur in de Schrift.

(Bron: V. Leppin & G. Schneider-Ludorff (red.), Das Luther-Lexikon (Regensburg: Bückle & Böhm 2014), 218-219)