Geen woord wordt door Luther vrolijker en dankbaarder gebruikt dan het woord Evangelie. Het is voor Luther het elementaire troost- en heilswoord en staat in het centrum van zijn theologie, die zich ontvouwt middels de dialectiek van Wet en Evangelie. Luther vertaalt het woord Evangelie met goede boodschap, goede mare, goed nieuwsbericht. Het is voor Luther de fundamentele heilsleer waarin hij de rechtvaardiging een voor die tijd nieuwe betekenis geeft.

Voor Luther is het Evangelie Gods belofte, Zijn volmachtige heilsboodschap en Zijn vergevings- en genadewoord dat de mens opricht, troost, sterkt en leidt naar het eeuwige leven. Door het heilswerk van Christus wordt het heilswerk openbaar. Het Evangelie is een boodschap van vrede van de Zoon van God Die mens geworden is, geleden heeft, opgewekt is door de Heilige Geest voor ons heil. Voor Luther is samengevat het Evangelie de reddende en verlossende heilsboodschap en daarmee de grondslag van het Christelijk geloof.

Omdat het Evangelie de prediking van de vergeving van zonden is, bouwt het Evangelie het geweten van de gelovigen op, raakt het hun hart en sterkt het hun geloof. Het Evangelie wordt verkondigd als levende stem en door het werk van de Heilige Geest in het hart van mensen geplant. Overal waar dit Evangelie wordt verkondigd is de kerk, aldus Luther. De kerk is dan ook schepsel van het Evangelie.

Aan de hand van zijn uitleg van de brieven van Paulus ontwikkelt Luther een theologie die sterk onderscheid maakt tussen Wet en Evangelie. De Wet leidt tot erkenning van de zonde, het Evangelie is de schenkende belofte die door het geloof wordt ontvangen. Het Evangelie leert in het kort niet meer dan geloven in God en liefhebben van de naaste, aldus Luther.

(Bron: V. Leppin & G. Schneider-Ludorff (red.), Das Luther-Lexikon (Regensburg: Bückle & Böhm 2014), 212-213)